Loslaten, hoe doe je dat?

De les bij uitstek, een beetje cliché zelfs, de herfst is het seizoen van loslaten…

Maar ja, hoe je doe je dat dan, loslaten wanneer je geneigd bent om alles binnen te pakken en veel te piekeren.

Piekeren wordt door sommigen in verband gebracht met de persoonlijkheidseigenschap "neuroticisme". Dat klinkt heel erg vies, maar wat ermee bedoeld wordt is dat je sneller gevaar waarneemt en sneller op je hoede bent. Dat klinkt al een stuk minder erg, toch?

Evolutionair leverde deze eigenschap waarschijnlijk zelfs een groot voordeel om te overleven. Zo vertelde psycholoog Filip Raes in De Wereld van Sofie op Radio 1.

Hoe makkelijk zou het niet zijn moest daar gewoon een knopje voor bestaan. Je zet deze knop om en je laat wat je niet meer dient achter je… Je gedachten (en bij uitbreiding je leven) perfect onder controle. Zalig toch? (of uiteindelijk misschien ook een beetje saai?)

Helaas is het niet zo simpel. Controle werkt niet. We kunnen niet alles in ons leven onder controle houden. Niet wat er gebeurt, maar ook niet onze gedachten of onze gevoelens.

Je hoeft je dus ook helemaal niet schuldig te voelen wanneer je het moeilijk vindt, dat loslaten.

Wat wel kan helpen is acceptatie. De dingen die komen omarmen zoals ze komen.

Acceptatie is iets wat je kan oefenen. Het is stapsgewijs stilstaan en open staan voor wat je echt voelt, in plaats van dat gevoel te ontlopen of te onderdrukken. Verbinding maken met je gevoel en je er toch niet door laten overspoelen

Belangrijk: acceptatie is niet hetzelfde als gelaten alles over je heen laten komen. Dat laatste is passief, daar waar acceptatie actie vereist.

6 tips om te komen tot acceptatie

Wees minder streng voor jezelf: laat "moetens" los. Momenteel voelen ze misschien meer als gewoontes. Maar zijn ze dat echt? Of schuilen er toch moetens onder?
Moetens zijn alle regels die (we) ons leven (laten) dicteren en die uiteindelijk heel weinig flexibiliteit laten om iets anders te doen (vb. ik moet mijn huis net houden, ik moet een goede moeder zijn, ik elke dag verse groenten maken voor de kinderen, ik moet dagelijks een rondje hardlopen, …). Wanneer we niet aan de regel voldoen ontstaat er een onbehaaglijk gevoel (van schuld of falen).
Doe een paar keer per dag een check-in bij jezelf: Hoe voel je je? Wat leeft er bij jou op dit moment? Voel je spanning? Waar komt die dan vandaan? Wat heb je nodig? Of wat maakt dat je je juist zo goed voelt?
Je krijgt meer inzicht in jezelf en geraakt stilaan weer (meer) geconnecteerd met je gevoel.
Zelfzorg: door meer aandacht te besteden aan de zorg voor jezelf (in plaats van enkel de zorg voor anderen).
Wees je bewust van je gedachten. Ze bepalen meer dan je denkt.
vb. een collega maakt een gemene opmerking en je voelt je boos of gekwetst. Weet dat het niet de opmerking van je collega is die jou dat gevoel bezorgt, wel de gedachten die de opmerking bij jou losmaakt. Jij denkt misschien "Wie denkt ze wel dat ze is!" en die gedachte voedt jouw boosheid. Iemand anders denkt "Ach, misschien heeft ze een slechte dag" en gaat luchtig verder. De aanleiding is dezelfde, het gevoel van beide personen is anders. Het verschil zit hem dus in de gedachten en niet in de opmerking zelf.
Probeer los te komen / neem afstand van je eigen gedachten en de mening van anderen. Al die roepende stemmen (intern of extern) vormen een serieuze laag ruis op jouw gevoel en gaan het mogelijk zelfs overstemmen.
Adem diep in en uit en visualiseer dat je de gedachten voor je op de grond legt. Je kan dan visualiseren hoe je ervan wegloopt en zo afstand creëren.
Leef meer in het ‘hier en nu’. Dit kan je doen door te focussen op wat er zich hier en nu afspeelt. Mindfulness kan hierbij helpen en ook activiteiten als (met aandacht / met de zintuigen op scherp) wandelen, in de aarde werken (vb. tuinieren),…