Of hoe een ogenschijnlijk klein iets in staat is om ons hele leven op losse schroeven te zetten en ons dwingt om alles in een nieuw perspectief te plaatsen.
Voor sommigen is het een gevecht op leven en dood. Anderen kijken toe vanaf de zijlijn en nog anderen lijken het zomaar weg te kunnen relativeren. Maar de impact is enorm, ook al is het hele effect vandaag nog niet tastbaar.
Het wordt nu bijvoorbeeld glashelder wie de echte helden zijn, welke jobs de grootste maatschappelijke waarde hebben.
Maar ook in ons eigen leven kunnen we de prioriteiten niet meer ontkennen. We kunnen we niet anders dan in de spiegel kijken van onze eigen overdaad.
Wat hou jij over wanneer je heel eerlijk bij jezelf nagaat wat je nu écht mist. Niet alleen op het vlak van materiële zaken, maar ook in de enorme massa aan informatie die we elke dag te slikken krijgen.
Ik wil dit moment aangrijpen om nóg meer stil te staan bij datgene waar ik blij van word. Wat geeft me een positief gevoel, wat draagt daadwerkelijk bij aan het geluk van mezelf en mijn naasten, waar krijg ik energie van,...
Ook die afweging helpt me aan de lichtere rugzak waar ik het in mijn vorige blogpost al over had.
Een heuse lenteschoonmaak dus!
Trouwens, de lente laat zich niet meer tegenhouden. Zeker niet met deze fijne lentezon en eerder zomerse temperaturen. Het frisse groen en de bloesems ontpoppen zich nu heel snel. Elke dag zie je nieuw leven ontspruiten. Dat maakt me benieuwd… Wat borrelt er bij jou dat graag het verkwikkende lentelicht wil zien?
Welke dromen koester jij diep vanbinnen?