Ja, nog steeds… 😉
Mijn pad is nooit klaar, want mijn doel is niet het doel op zich, maar wel de reis. Misschien klinkt het cliché, maar ik geniet ervan om te blijven leren, ontdekken en groeien.
Ik ben zoekende zolang ik me kan herinneren.
Zoeken naar…
· Mijn plek in een nieuwe klasgroep, waar ik nooit het gevoel heb gehad erbij te horen.
· Als tiener, na het “verlies” van mijn 2 beste vriendinnen…
· In de liefde, waar ik “de ware” maar niet leek te vinden…
· In de professionele wereld, waar er lang een gevoel sluimerde van “Is dit het nu?”, “Hoor ik hier eigenlijk wel thuis?”
Ik heb me altijd anders gevoeld, een buitenbeentje, een outsider, een beetje raar.
Ik was/ben voorzichtig van aard, bedachtzaam, verlegen, terughoudend… denk veel en diep na, bedenk niet alleen een plan B, maar liefst ook nog C en D 😉
Ik anticipeer, stel me 1001 vragen, leef in mijn hoofd tenzij ik mezelf (of iemand mij) eruit haal met ervaringen…
Die ervaringen beleef ik vaak intens en dat heb ik ook wel nodig. Een portie (gezonde) spanning, wat avontuur, uitdaging, afwisseling.
En dus ben ik nog steeds zoekend naar een soort evenwicht… tussen voldoende spanning en voldoende rust.
Ik begeleid mensen die in diezelfde zoektocht vastlopen, met een open mind en veel empathie. Ik geeft veel en tegelijk houd ik oog voor zelfzorg. Want ook hier is evenwicht van belang.
Voor mezelf werkt dit het beste door te zorgen voor een combinatie van verschillende soorten prikkels en een wisselende intensiteit.
Zo verzet ik op sommige dagen werk voor meerdere, heel verschillende jobs en de volgende dag neem ik misschien een halve dag om te “lummelen” of voor een wandeling, al dan niet in goed gezelschap 😊.
Benieuwd hoe jij met deze evenwichtsoefening omgaat!
