In mijn praktijk merk ik dat er wel vaker makkelijk over wordt gegaan: “Oh, maar, ik zie mezelf graag hoor”, wordt er dan al gauw geponeerd.
Tot we wat dieper graven….
“Ja maar, dat is een deeltje waar ik niet graag over praat, dat ik liever vergeet.”
Of sterker nog: “een stuk van mezelf dat ik liever verban”.
Het boezemt angst in, veroorzaakt ongemak… Het is gemakkelijker om het potje dicht te houden, het deksel stevig dicht gedraaid.
Daaronder zit vaak de angst om er de controle over te verliezen. Begrijpelijk. De emoties die gepaard gaan met die weggestopte stukken van onszelf kunnen best intens en overweldigend zijn.
Maar.... Ik moet je teleurstellen.
Hoe natuurlijk de reflex om dingen te verdringen (vermijden) ook is, helaas, vermijdingsstrategieën werken niet.
Ze houden even de schijn op, zorgen voor kortstondige verlichting en/of vergeten. Alleen… in the end… lossen ze geen enkel probleem op en komen ze net zo hard weer terug.
Als een boomerang, recht in je gezicht.
Vermijdingsstrategieën maken het probleem zelfs alleen maar groter.
Het dichtgedraaide potje kan je vergelijken met een snelkookpan onder druk. Hoe meer je in het potje stopt en hoe vaster je het deksel draait, hoe meer druk er ontstaat. En eens de druk te groot wordt en er is geen ontsnappingsmogelijkheid, dan volgt de ontploffing.
Een explosie aan emoties… verdriet, boosheid, woede, eenzaamheid,… Soms ook onder de vorm van fysieke klachten.
Verdwijnen doet het niet vanzelf.
Het is als een tikkende tijdbom. Vroeg of laat gaat ze af. Daar is geen ontkomen aan.
Net als de onaangename kanten in ons leven. Daar ontkomen we uiteindelijk ook niet aan. We kunnen proberen ze onder controle te houden, maar het is verloren moeite.
We krijgen elk ons deel.
Wat je wel zelf kan bepalen, is de manier waarop je ermee omgaat.
De keuze van je coping strategie kan je als volwassene wél zelf maken.
Patronen kan je doorbreken, ook al vraagt dit tijd én een serieuze investering van jouw kant. De moed om de confrontatie aan te gaan ook.
Je krijgt er wel veel voor terug. Leven… voluit en met gevoel.
Een uitnodiging om je duistere kant in de ogen te kijken.
Jezelf aanvaarden zoals je bent
Zo gaat het dus ook met die kanten van jezelf waar je het moeilijk mee hebt. Ze horen helemaal bij jou, maken jou uniek.
Het heeft geen zin om ze in een hoekje weg te duwen. Op een gegeven moment vindt het zijn weg toch wel.
Jezelf aanvaarden zoals je bent, met alle mooie en mindere kantjes die er zijn. Dat schept ruimte om
jezelf te leren kennen
de talenten te ontdekken die schuil gaan onder wat je nu ervaart als valkuilen
je sterktes in te zetten en te stralen
Het vergt moed en zelfliefde. Het vraagt om mild te zijn voor jezelf. Een en ander zal niet meteen vanzelf gaan.
Voel wat er te voelen is.
Kijk wat er nodig is.
Wat jij écht nodig hebt, wat écht bij jou past.
Daarmee kan je aan de slag.
Op professioneel vlak kan je zo bijvoorbeeld eindelijk de keuzes maken die je eigenlijk veel eerder had willen maken. Een studie, job, werkomgeving kiezen die passen bij jouw talenten, jouw natuur en wat je nodig hebt om je talenten tot hun recht te laten komen. Of om niet uitgeblust te raken…
Vraag waar nodig om begeleiding. Je hoeft het niet alleen te doen.
Reserveer nu jouw kennismakingsgesprek.
Zelfliefde gaat dus veel verder dan een verzorgd voorkomen of af en toe me-time nemen.
Een interessant boek daarover is dat van Nina Mouton: “Zelfzorg is het begin van alles”.