Het is één van de standaardvragen tijdens een sollicitatiegesprek, maar ik wist er nooit een degelijk antwoord op.
En eerlijk gezegd had ik er ook nooit echt over nagedacht. Toen ik afstudeerde als klinisch psychologe, wist ik vooral dat ik niet verder wilde in de klinische sector. Dus richtte ik me op de bedrijfswereld. Een echte bewuste keuze heb ik in die eerste jaren echter nooit gemaakt.
Ik rolde min of meer toevallig van de ene functie in de andere tot ik toch ergens mijn plekje scheen gevonden te hebben. Maar ook hier ging ik me na verloop van tijd weer afvragen of dit het nu was. Ik ging op zoek naar een andere job en werd als vanzelfsprekend in een “logische” richting gestuurd. Logisch in de zin dat het schijnbaar perfect aansloot op mijn studies en/of ervaring.
Voor ik het in de gaten had, vlogen er 20 jaren voorbij! En in die tijd heb ik ook best mooie en boeiende dingen gedaan. Alleen ging het geregeld knagen… is dit wat ik ook de volgende 30 of 25 jaar wil doen? Hou ik dit tempo de komende jaren nog vol? Hoe krijg ik een beter evenwicht tussen mijn job, mijn hobby’s en mijn gezin?
En als ik heel eerlijk was, wist ik dat ik het behoorlijk anders wou. Tegelijk had ik geen flauw idee hoe ik dat kon realiseren. De loopbaanbegeleiding die ik ooit had gevolgd, had mij hier ook niet wijzer in gemaakt. Het enige wat ik me daarvan herinnerde, was dat ik nood had aan actie. Nog steeds had ik geen benul van waar ik goed in was: in mijn ogen kon ik van alles wat. Iets waar ik echt in uitblonk, kon ik niet bedenken.
Op aanraden van een kennis, gaf ik loopbaanbegeleiding nog een kans bij iemand waar ze zelf erg goede ervaringen mee had. En wat een wereld van verschil! Ik kreeg pittige vragen voorgeschoteld, en de ontdekkingstocht was zo verhelderend!
Ik weet nu welke activiteiten mij energie geven, maar ook welke situaties of jobs mijn energie opslorpen en kan daardoor overwogen keuzes maken. Verder werd mijn blik op de bruikbaarheid van mijn talenten ontzettend verruimd.
En tenslotte herkende ik me volledig in het begrip creatieve generalist, een openbaring! Ik heb nu geen behoefte meer aan het vinden van mijn ideale, uitgestippelde carrière pad. Dat pad hoeft ook helemaal niet recht te zijn, het mag ook kronkelen.
Het is helemaal ok om mezelf te zijn. Het is niet erg als ik er in een gesprek niet in slaag om uit te leggen waarom ik mij precies in een bepaald domein wil specialiseren. Als dat de vraag is, dan is het misschien simpelweg niet de juiste omgeving voor mij…